- titillo
- tītillo, āvi, ātum, 1, v. a., to tickle, titillate.I.Lit.:II.
sensus,
Lucr. 2, 429:voluptas, quae quasi titillaret sensus,
Cic. Fin. 1, 11, 39; cf.carnem,
Tert. Pud. 22 med.:multitudinis levitatem voluptate quasi titillantes,
Cic. Off. 2, 18, 63. —Trop.:ne vos titillet gloria,
Hor. S. 2, 3, 179:maerorem,
Sen. Ep. 99, 7:appetentia cum titillatur,
Macr. S. 7, 5, 30:titillata voluptas,
Aus. Epigr. 108, 15:femina nulla prorsus invidia titillata,
Mart. Cap. 2, § 172:his blandimentis titillat animas,
Lact. 6, 22, 3; Aug. in Psa. 102, 5, Serm. 154, 4; Leo. M. Serm. 41, 1.— Absol.:ego titillare non desinam,
to amuse myself, Sen. Ep. 113, 21; cf.:per diem noctemque titillari velle,
id. Vit. Beat. 5, 4:titillante gulā,
Macr. S. 7, 5, 23.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.